Benim Henüz Bitmemiş Şiirlerim Vardı

-Sen ise, hâlâ o ifrit oyuncağı mel’unları dost zannediyorsun... Sence hangi zan daha ağır?

Tövbeleri tükenmiş bir nisyândı gençliğim
Ilgıt ılgıt süzüldü bülbül gülde zârdı yâr...
Rahvan atlar atlası vakur huyda dinçliğim
Yorgun düştü kaybında vâkti hüznüm sardı yâr;

- Benim henüz bitmemiş şiirlerim vardı yâr! -

Bozuldu tüm efsûnlar bıraktığın gözlerde
Şaşkın derdi memleket eğrilerde düzlerde
Volkan kâvli hâlime söylediğin sözlerde
Yıldırımlar tadında hasletlerim ardı yâr;

- Benim henüz bitmemiş şiirlerim vardı yâr! -

Sen dokunsan ağlardı yağmur saklı bulutlar
Dağılırdı rüzgârda dağlanılmış umutlar
Bir öfkenin ardında sakladığım sükûtlar
Serde uçsuz bucaksız boydan boya yardı yâr;

- Benim henüz bitmemiş şiirlerim vardı yâr! -

Kör karanlık gölgeler gönül hasret yâdına
Paramparça bir seyir dalga dalga şâdına
Mısralarım konmuştu gün perçemi adına
Kuytularım düşkündü anlayışım dardı yâr;

- Benim henüz bitmemiş şiirlerim vardı yâr! -

Sen girince geceme ay dalında saltanat
Yer yatağı yıldızlar kor yalında saltanat
Usul usul râyiha sandalında saltanat
Şimdi bütün vuslatlar Kaf Dağı’nın ardı yâr;

- Benim henüz bitmemiş şiirlerim vardı yâr! -

9 Ekim 2005 // A N K A R A