Benim haylaz çocuklarım Şiiri - Halil Aydın

BENİM HAYLAZ ÇOCUKLARIM
Tavuklarım vardı, severek beslerdim
Her gün azaldığını fark ederdim,
Hele çil horozun olmadığını
Çabucak fark ettim
Benim haylaz çocuklarımın
Çaldığından kuvvetle şüphelenirdim
Yılar geçti aradan,
Pazar yerindeyim, bir ses duydum
“Öğretmenim, Halil öğretmenim” diye
Döndüm geriye, aşınalı olduğum bir yüz
Sarılmak istedi ellerime,
Poşetlerini ben taşıyım diye ısrar etti
Aldı elimden,
Hoş beş sohbetten sonra eski haylazlardan
Bir öğrencim olduğunu anladım,
Polismiş şimdi; görevdeymiş
Çoluk çocuğa kavuşmuş, mutluymuş
Sevindim; misafirim ol dedim
Döndü pazarda bir araya,
“Tavuk satılan bir yede durdu
Çil horozunu ben çaldım
Şurada satılan horozu alıyım
Diye ısrar etti,”
Yılar geçmiş aradan, gençlikte
Olur, öyle şeyler diyerek
İkna ettim; bindirdi arabasına
Getirdi beni evime.
HALİL AYDIN