hem beni sevdiğini söyleyeceksin, hem de akşam
otobüse binip, gideceksin...bu keder şarabı değil de, ne şimdi? ..
yollar bitmek bilmeyecek, dar gelecek geceler sana,
ümitlerine sarılıp üşüyeceksin...
yüreğimin gizemini tütsü diye yakacağım, geceye
savuracağım küllerini ardından...soracaksın kendi kendine;
neydi bizi öldüren,
sonra tan ağarana kadar tekrar dirilten?
dün geldin, bu gün gidiyorsun,
avuçlarına serdiğim yüreğimi de götürerek hem de!
üstelik...düşlerimiz tutsak, yürekler sürgün..
biz/sizliğin içindeki çocuk tedirgin...
şimdi yürekler içinde bozkırlar ağlar...
'ben mi, hayat mı? diye... hiç sorma istersen;
hayat derim, sen küsersin...ama.. bilemezsin ki;
'benim HAYATım, YALNIZCA SENSİN! '
29.07.2010
Sema Zincir KanmışKayıt Tarihi : 30.7.2010 21:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sema hanım.
TÜM YORUMLAR (34)