Benim Hayatım Şiiri - Şenol Şener

Altı aylık bebek idim süründüm
Belli yaşa gelince de yürüdüm
Yirmisinde çile ile büründüm
Geldi de geçti bak, BENİM HAYATIM

Bir zamanlar, ekmek diye dövündüm
Yeri geldi lokma ile yetindim
Yaşam için kırk parçaya bölündüm
Deldi de geçti bak, BENİM HAYATIM

Zaman geldi, çoluk çocuk edindim
Şükür olsun, kıt kanaat geçindim
Sılaya sığmadım, gurbette estim
Yeldi de geçti bak, BENİM HAYATIM

Çalışmaktan usanmadım, bıkmadım
Geçim için hiç bir kalbi yıkmadım
Asla bir gün, çağlayıp da akmadım
Seldi de geçti bak, BENİM HAYATIM

Yeri geldi, yaprak gibi savruldum
Bazan da dayandım, çokça yoruldum
Sıcaklarda ateş gibi kavruldum
Çöldü de geçti bak, BENİM HAYATIM

Bilmiyorum neden? Ne idi sorun?
Bunu bana değil, kadere sorun
Elinizden öper beş oldu torun
Güldü de geçti bak, BENİM HAYATIM

Şenol emekliydi, kurtuldu sandı
Soluğu bir anda gurbette aldı
Hayattan geriye koca "HİÇ" kaldı
Sildi de geçti bak, BENİM HAYATIM