Benim Hayatım Şiiri - Oktay Yörük

Daha küçükken dokuzumda,
Davulu sırtladım omzuma,
Köy köy, düğün düğün gezdim hep
Öylece devam ettim yoluma.

Sonra gelince on birime,
Sandığı aldım elime,
Üç sene ayakkabı boyadım,
Asla dur demedim kendime.

Dalarken cefadan cefaya,
On üçümde düştüm asıl acıya,
Rabbim böyle yazmış yazımızı,
Asla isyan etmedim mevlaya.

Zor yıllardı, tam on sene çektim,
Daha gençlikte bedel ödedim,
Sabrın sonu selamettir dedim,
Şükür sonunda murada erdim.

Okul yılları kaldı geride,
Artık sıra öğretmenlikte,
Yörüklük kaderimmiş yaşadım
Her yıl, her dönem farklı bir köyde.

Her yaştan öğrencilerim oldu,
Sınıflarım çiçeklerle doldu,
Öğrenmek, öğretmek güzeldi de,
Yinelenen ayrılıklar zor oldu.

Yürürken ağır aksak bu yolda,
Kavalım vardı hep başucumda,
Her nağmede bir inleyiş vardı,
Dertler bana sardı, ben de kavala.

Dostlara sorsan kaygısız derler,
Yıllara sorsan ne sırlar gizler,
Asla pes etmek yoktur bende,
Bu millet bizden hizmet bekler.