Benim yaşadığım hayat;
Öyle bir hayat ki,
Gözlerim görmüyor.
Dostlarım gelipte
Ellerimden tutmuyor.
Çevremde yankılanan
o güzel sesleri,
Kulaklarım duymuyor.
Dostlarım gelipte
İşaretle sunmuyor.
Gönlüm hüzünlenip,
Dizlerim her an titriyor.
Yaralarım sızlayarak
Kanlarını akıtıyor.
Yalnız yaşamaya alışıp
Ayaklarımın üstünde
Kendi halimde durup
Hayata alışacağım
Kaderim böyleymiş diye
Yalnızlığa alışacağım.
Kayıt Tarihi : 12.12.2009 16:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Duyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/12/benim-hayatim-40.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!