Benim HÂLLERİM =2 Şiiri - Ömer Çetinkaya

-1-
Ne bu baharda'ki koku?
Ne bu güllerde'ki ahenk cümbüşü?
Niye bunlar bana pervane?
Niye hizmetimde bilincimin öteleri?
Yitikliğimi aşamadım.
Bulamadım,
Ne kendimi,ne neler'in sıralarını,
Teşkil eden güçsüzlüğümü,
Korkumun boyutunu yaşıyorum,uçtan uca,
Diyememenin sıkıntısı şuramda,
Bu mağma tebessümle,
Olduğum gibi görünümüm sis ve yel,
Mat bir boyanın ardında,
Ben buyum'u diyemediğime,
ÜZÜLÜRÜM...

-2-
Üzülürüm,üzülürüm,üzülürüm,
Ama neye? Ama nasıl? üzüldüğümü diyemeden,
Üzüldüğümü çok şahane gamofle eder,
Savrulurum bulut sulut,
Mağma gülümsemem hazır kıta,
Ellerimde ter,
Gözlerimde umut ışıltısı,
Yüreğimde korkuların babası,
O'nun emrine uyumamak
Her haftanın her günü,
Her günün Fecr'i sadık saatı,
Taşarım gözlerimden,
Gülümseme ekostiğinde,
Hiçkimseye çaktırmadan,
ÜZÜLÜRÜM...

06.06.2006