“Benim hala umudum var” diyerek başlıyorum her güne.
Umudu koyup içime,
Ağlıyorum içimde yine.
Bir de şu yaşanmış üzüntülerin bıraktığı izler olmasa…
Belki öğreniriz ağlamadan umuda sarılmayı.
Beklentiler iyi aslında, evet.
Ama bir yerlerden çıkıp geliyor korkular
Ya da hayal kırıklıkları boynumuzu büküyor.
Ama bahar yaklaştı.
Budanacağız,
Sonra tekrar çiçek açacağız.
Umudumuz bir papatya gibi
Yine kısa ömürlü ama rengârenk,
Büyüyecek gönlümüzün bahçelerinde.
Kayıt Tarihi : 9.3.2009 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!