Benim hala umudum var Şiiri - Zeynep Yılmaz

Hüzünlü bir kış günündeyim,
Göz yaşlarım donmuş
Yüreğim parça parça,
Yüzüm solmuş...
Bedenim kireç tutmuş,
Anılar yok olmuş...
Sade bir ben var ortaya konmuş...
Bitik yitik bir ben
Acıdan, hasretten, terkedilmiş bir ben..
Günler geçiyor her sn bir gün gibi gelsede
Nefes alıyorum hala ciğerlerim yansada..
Ortalık savaş alanı
Sen ve sensizliğin savaşı
Umut ve yokluğun savaşı
Kazanan sen kaybeden ben
Giden sen ardından öylece bakan ben
Yitik sevdalar peşinde
Bir ümit diye çırpınan ben
Kanadı kırık kuş misali...
Sen hep böylemiydin?
Umursamaz, kırıcı, can yakan cinsten hani...
Böyleydin değilmi? ...
Görmezden gelen bendim yalnız:(
Ama ne yapayım sevdiğim AŞK gözümü kör etmişti...
Ellerin ellerimde gözlerin gözlerimde hani...
Durmuştu zaman
Benim için sadece sen vardın
SADE SEN!
Sen kahramanım niye gittinki? ...
Hikayeni yarıda bıraktın...
Hikeyemizi...
Gül kurusu sayfalara yazdığım,
Yüreğime kazıdığım hikayemizi...
Sen hayallerimin rüyalarımın sahibi
Yoksun şimdi
Sensizlik bürüdü tüm düşüncelerimi
Yalnızlığım girdi aklıma...
unut dedi...
Uyan bu uykudan bitir rüyanı...
Uyandımki ne göreyim
Her yer karanlık bu şehirde...
Yokluğunda zindan, dört duvar burası...
Unutmak kolaymı ki çekeyim sineme
Sindirip çekileyim bir köşeye?
Yalnızlık konuşur tabii
O hiç bensiz kalmadıki...
Bensizliği tatmadıki benim sensizliği tattığım gibi...
Bakmadıki gidenlerin ardından,
Diz çöküp yalvarmadıki..
Nerden bilsin bu acıyı
Yürekteki bu sancıyı...
Bir ben bilirim sensizliği,
Bıraktığın derin izleri...
Bir ben ağlarım, bir ben yanarım...
Giden gitmişsede gitsin....
Bir ben ümidimi kaybetmem...
Bir ben beklerim döneceğin günü....
Bir ben beklerim...