Benim Güzel Kalaba'm Şiiri - Kazım Karagöz

Toprağında yoğruldum benim güzel Kalaba'm
Özümü senden aldım benim güzel Kalaba'm.

Candandı insanların, bal akardı lisanın,
Sözümü senden aldım benim güzel Kalaba'm.

Giyimi kuşamıyla, baharıyla yazıyla,
Farklıydın ayrı kaldım benim güzel Kalaba'm.

Hala dağın taşında görürüm düşlerimi
Sensiz rüyasız kaldım benim güzel Kalaba'm.

Hayatımın en güzel yılları sende geçti;
Sensiz hayalsiz kaldım benim güzel Kalaba'm.

Bütün ömrüme bedel sende kaldığım on yıl,
Sensiz hevessiz kaldım benim güzel Kalaba'm.

Senden uzakta geçen yeyip içtiğim yavan,
Tatsız huzursuz kaldım benim güzel Kalaba'm.

Değer verdiğim pek çok insan bağrında yatar,
Sensiz, babasız kaldım benim güzel Kalaba'm.