Benim güzel çiçeğim Şiiri - Levent Karakaş

Benim Güzel Çiçeğim
Soğuk bir kış günüydü üşümüştü yüreğim,
İçim titriyordu yalnızlıktan
Ben küçüktüm yüreğim küçük, küçücük...
Birden seni buldum karşımda,
Küçük bir merhaba…
Sen sanki dalından kopmuş bir çiçek,
Rüzgarda savrulan bir kelebek gibiydin.
Kanatları kırık yüreği yalnız bir can,
Baharda açmayı bekleyen papatyalar gibiydin.
İşte dedim, işte benim güzel çiçeğim...
Seni hemen benim küçük küçücük bahçeme diktim.
Küçüktün narin kırılgan sevgiye muhtaç.
Çabucak büyüdün boy verdin,
Sevgimi aldın sevgini verdin benim gibi...
Küçüktü küçücük, küçüktün küçük…
Sonra büyüdün,büyüdün...
Kocaman oldun büyüdün bende büyüdün..
Çağlayan oldun coştun bazen,
Gözlerimden akıp giden bir gözyaşı gibi…
Seni kurutmamak için çok çabaladım,
Bir çiçeğin için canımı verecek kadar...
Bazen seni kuruttum yoldum yapraklarını,
Kimi zaman yaprakların dökülmüş halde sevdim kuru gövdeni,
Kurumuş köklerden kuru topraktan dirilttim seni..
Sevgimle aşkımla direndim müsaade etmedim
İzin vermedim sevgisiz kuruyup gitmene,
Can cekişen bir insana yakışmazdı böyle sevgi...
Sen beni ben seni sevdik büyüttük içimizdeki çiçeğimizi
Seni benim güzel çiçeğim...
Seni hep seveceğim yüreğimde büyüteceğim..
02.07.2012

dost kalemlerden

Yüreğimi emanet etsemde,
Sensizliğe..
Sevgilerim çiçek açar,
Senin sevgi bağında...
Hüzün çökse de yüreğime,
Gülümserim daima..
Gözlerinden dökülen yaş bile olsa,
Güzel yüreğinden, dökülür sevgiler..........................İCLAL YüceL