BENİM GÜNEŞİM
Geceye hapis olmuş tüm bedenim
Nisan ayına takılıp kaldı gözlerim
Talan ömürde geçmiyor günlerim
Doğmadan batmış benim güneşim.
Yoklukla geçti çocukluk yıllarım
Fırtınaya döndü gençlik çağlarım
Aysız günsüz bozulmuş bağlarım
Doğmadan batmış benim güneşim.
Yalancı baharda yeşerdi ümitlerim
Sevgi goncaları açarken filizlerim
Ayazlı bir gecede dondu güllerim
Doğmadan batmış benim güneşim.
Teselliyi aradım geceleri uzaydan
Yolumuz karıştı sisten dumandan
Sönen ümitlerdi çoban yıldızından
Doğmadan batmış benim güneşim.
Bakıyorum giden ömrün ardından
Yoksun kalmış gönül muradından
Tutupta sorsam feleğin yakasından
Doğmadan batmış benim güneşim.
Yücel yazıyor duygu harmanından
Kuruyan çeşmem sevgi pınarından
Sonsuza çağırıyor trenim garından
Belki orda bekliyor, benim güneşim.
Yücel KÜÇÜKALTUN
05.05.2008
Kayıt Tarihi : 2.9.2008 23:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Profilimde görünen ve cin dağından köye dönerken güneşin batışıyla çekinmiş olduğum resmimi geçen ömrüm ve anılarımla bağlantı kurarak yoğunlaşan duygularla yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!