Benim Gözlerim Alışkın

…ve yalnızım
tutuşup yanarken akan kanlarım
vurur sabahlar hiçliğin ayazında
ben az konuşur çok anlarım
bir tarih yatar
saçımın her tel beyazında

çeşmelerden akıp giden su
kavuşur kendi deryasına
benim gözlerim alışkın bakar
kimsesizliğin o kara yasına

ateş biliyorum yakar
biliyorum ayrılık acıtır
ölürken sevdiklerim
kırılırken hal hatır

soluklarım acı doludur
beni sevmez bu kaypak hayat
yaşamak vazgeçmekse
usandım bıraktım heyhat