Benim Gözlerim Şiiri - Zeki Günay

Neden sevdaya asi bakarım,
Aşkı ve hasreti, içimde yakarım.
Bir ırmak gibi her yöne akarım,
Neden yağmur yağdırır, benim gözlerim.

Huzur vermiyor insanlık bana,
Dönüp duruyorum, her gün her yana.
Allah emanet verdi, bu canı bana,
Neden yağmur yağdırır, benim gözlerim.

İnsanlık nasibini, öldürmüş gitmiş,
Dostluk, merhametlik, hepsi bitmiş.
İtenler sevdiğini kuyuya itmiş,
Neden yağmur yağdırır, benim gözlerim.

İnsanlık bu kadar, ucuz mu oldu,
Bak şu güllerime, sarardı soldu.
Gözlerimden akan yaş, taştı sel oldu,
Neden yağmur yağdırır, benim gözlerim.

İlkbaharı beklerken, yaz geldi birden,
Sitem çıkıyor, her dem şu dilden.
Çektiğim yetmedi mi şu elalemden,
Neden yağmur yağdırır, benim gözlerim.

Kime el uzatsam, sırtımdan vuruyor,
Dost sandıklarım hep plan kuruyor.
Diş gösteren köpek, bak kuduruyor,
Neden yağmur yağdırır, benim gözlerim.

Karşılıksız iş yapan, neden yok,
Onca insan tanıdım, hiç yok ki tok.
Kalbime saplanmış, zalim bir ok,
Neden yağmur yağdırır, benim gözlerim.

Sevmek bu kadarı mı zor geldi size,
Bakmak istemiyorum, sizdeki yüze.
Eğri dalla işim olmaz, giderim düze,
Neden yağmur yağdırır, benim gözlerim.

Sevmek sayılmak varken, neden ihanet,
Söyle hiç ayrılır mı şu tırnaktan et.
Bir insan okutur mu, arkadan lanet,
Neden yağmur yağdırır, benim gözlerim.

Şair Zeki’yi sizler vurup yordunuz,
Arkadan hep plan, yapıp vurdunuz.
Ey kansızlar beni sizler soydunuz,
Neden yağmur yağdırır, benim gözlerim.

OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY