Benim Gökyüzüm Şiiri - Nupelda Kartal

Benim gökyüzüm gözlerin,
Baktıkça can buluyor bedenim
Kayboluyor maviliklerinde ruhum
Kalbim yerinden koparcasina atiyor...
Benim gökyüzüm gülüşlerin,
Daraliyor nefeslerim
Bir güneş gibi karanlığa ışık saçıyor
Hapsoluyorum zamanda
Benim gökyüzüm mimiklerin,
Ah o dokunamadigim tenin
Baş döndüren his,
Yangınlara sürüklüyor
Benim gökyüzüm sesin ,
Bir cennet ırmağının gürültüsü
Bir bülbülün ötüşü misali
Beni kendine bağlıyor
Benim gökyüzüm sen
Her sabah uyandigimda
Her gece uyudugumda sen
Rüyalarda sen...