Güneşin her batışında düşerim yollara ardınsıra,
İçimde çırpınıp dururken yaralı yüreğim,
Ay batar, yıldızlar görünmez olur karanlık göklerimde,
Serilir karanlıklar ayaklarıma benden sana doğru,
Yürürüm ayaklarım kan içinde, tabanlarım yarık,
Önümde, arkamda, sağımda, solumda karabasanlar,
Benim gibi sevmedikçe,
Aşkın ne olduğunu nereden bilsin
İnsanlar?
Ardınsıra yürür dururum sabahlara kadar,
Ne yollarım biter, ne sabrım tükenir,
Hasret çiçekleriyle dolu kolum-kucağım,
Kokun çiseler yüzüme, saçlarıma, bahar yağmurları misali,
Kutup güneşi gibi karanlıklar içinde yüzün,
Yüreimi süslemişim acılarımla kurban edinip
Tutarak bırakmak üzere ayaklarına,
Ömrümü vakfetmişim bilmiyor musun elkızı, ellerkızı,
Yoluna.
Karasular iner yorgunluktan düşüncelerime,
Katlanır yolculuğa birer mahkumiyet gibi düşüncelerim,
Korkarım hayallerine düşeceğinden güneşin gölgesinin,
Seni bulamayacağımdan korkarım, kapına kadar gelmişken,
Yine de tek bir adım geriye dönmem güneşsiz gecelerde,
İlerlemişken.
(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >57-58/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 24.3.2005 20:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!