KALMADI DAHA
Ben benim dünyamda garip bir kulum,
Gerçekten sevenim olmadı daha.
Hazân kışa döndü yâr der coşarım,
Nasıl sevdiğimi bilmedi daha.
Gönlüm aynasına düşen hüsnü var,
Mavi bakan, siyah-beyaz resmi var,
Dilimden düşmeyen munis ismi var,
Yüzüme bir defa gülmedi daha.
Gözümden damlalar düştü nehire,
Denizler yükseldi indi şehire,
Şehiri sel bastı koştu bahire,
Gözde yaş kurudu kalmadı daha.
Hakkakul, ömrüne düşen seneler,
Mâziden bu güne taşan seneler,
Bu günden atîye koşan ‘seneler’,
Aşkı yüreğinden salmadı daha.
18.04.2023
Kayıt Tarihi : 19.6.2023 02:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sebahattin Karadaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/06/19/benim-gibi-seven-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!