Benim Gibi Değildin Şiiri - Buse Aygen

BENİM GİBİ DEĞİLDİN

Karanlığın en iyi bildiğim yanı
Bana yalnızlığı hatırlatıyor olmasıdır.
Ve zamanın her şeyi önüne katarak sürüklediği rüzgarıyla
İçimdeki duvarları yıkmaya çalışan yağmur damlaları
Düşündürdükçe düşündürüyor..
Bir o kadar da yıpratıyor beni

Güneşin batarkenki kızıllığını
Kirpiklerimde süzüp içime sızdırıyorum.
Senin yüreğimi ısıtamadığın zamanlarda
Onlara özlem besliyorum..karanlık gecelerime bir an önce güneş doğsun diye

Yenilmeye alışmaya çalıştıkça
Kendime yenik düştüğümü hissediyorum
Aslında her an bir öncekinden daha da iyi yada kötü olsa da
Ne fark edecek ki içimde bu kasvetle yaşamak duruyorken
Ama ben taçlandırmadım ki hiçbir günümü
Sabahında akşamında ayrılık vardı hep…hep
Korku vardı, ışıksız kalma korkusu bir daha görememe korkusu
Ama bir yandan da tanımak vardı seni, kendimi,
Ve bilmek vardı hayatın kıpraşan yapraklarını üzerimde

Gözlerinle her buluştuğumda hissetmeye
Alışık olmadığım yalancı düşlerin vardı karşımda
Onlar senin miydi yoksa benim miydi?
Elbetteki ikimizdin ama di işte…
Unutmak istediğim bu di’ler yansıyan eşyalarıma,
İnsanlara yansıyan bu keşke’lerde vardı.
Silip de yazmak istediğimiz,
Ya da yazıp da bir türlü silemediğimiz.
Farkındalıklarımız bile bize karşıysa
Ne yapabilirim bu inat karşısında daha fazla?
Ne yapabilirim direnmek için kendime, hayata, insanlara?

Ya tam bırakacakken neden tutar bu hayat elimden?
Ne getirdi de almak istiyor böyle, neden?
Biliyorum bu bir aldatmaca, aldanıyorum hayat karşısında.
Bütün zayıflıklarım sana karşıydı ama güçlüydüm.
Sen gidersen onlarda gidecek ve ben olmayacağım bir süre.
Uzun bir süre…kısa bir süre…

Hiç bitmeyeceğini bilsem gecenin sabaha kadar yazardım.
Anlamadıklarımı anladıklarımı hepsini yazardım.
Ama yazamam bitmeyen bir hayatı yazamam sonuna kadar
Ancak benim gördüğüm hissettiğim bildiğim kadardır seninde bildiğin
Sen bunu anlayamadın ki anlasaydın böyle olmazdı
Bunları düşünmezdim.

Belki de çok sıradanlaştı hayatım kendi içinde,
Ben çok gerisinde kaldım insanların çok değişmişler
Kendi merkezli dünyalarında bir oraya bir buraya çarparak yaşamaya çalışan
Çapı kendi beyninden fazla olmayan ve başı hep önde giden insanlardan mıyım?
Değilim hem de hiç değilim… sende değildin ama benim gibi de değildin..