Benim Evim Şiiri - İbrahim Baykurt

Tek katlı,
Beyaz boyalıydı evimiz.
Önünde uzanıverirdi, hiç bitmeyecekmiş gibi,
Masmavi sonsuz ufuklara doğru
Yemyeşil kayısı bahçesi.
Burası çocukluğumun geçtiği,
Çocukluğumu doyasıya yaşadığım ev.
Benim beyaz, bembeyaz dünyam...

Ve bir gün satıldı bu ev.
Bir inşaatçı almış.
Bir sabah dayanıverdi kapısına
Dozerler, kepçeler...
Yıktılar, taşıdılar son taşına kadar.
Sanki beni yıktılar, parça parça,
Hücre hücre taşıdılar.
Tüm çocukluğumu,
Çocukluğumun anılarını,
Bir daha hiç gelmemecesine...