Deniz- Böylesine farklı ve ince bir şekilde
düşünmeye seni iten nedir?
Nurten- Aslında düşünmek kendimizle baş başalıktan başka nedir ki? Daima kendimle baş başaydım ben ve hep özümü yokladım, gözlemledim, öngörülüydüm çünkü kimsenin aklına bile getiremeyeceği olguları düşleyerek sorguladım. Doğru düşünmenin ve dolayısıyla felsefenin de temeli de sorgulamak değil midir? Ama başka bir şeyin daha, yani “delirmenin” yolu da bu bildim. Hatta sınırlarında gezdim. Yalnız henüz erişemedim! Daha çok velilikle delilik arasında bir dengeydi, engellenmeye karşın kurduğum.
Deniz- Düşünmenin sende özel bir olgu olduğunun farkında mısın? Yani, bedensel bir engelin var. Ama beyinsel bir engelin yok. Bu durumun üzerindeki etkileri?
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
