Benim Dünyam Şiiri - Mehmet Yılmaz

Gönlüm ne sevmeyi haketti ne de sevilmeyi,
Gözyasım ne aglamayi hakketi ne de icli icli bakmayı,
Yüregim sadece dert cekmeyi,
Hüzün kokan siirler yazmayı öğrendi...

Ben yüregimin sesini her defasında duyduğumda,
Ben gözlerimin her yıldıza bugulu baktıgında,
Ben saclarımın, ellerimin, tenimin her durusunda,
Aklımda sadece sen vardın.

Beni bu gizemliğe, bu entrika hayata sürükleyen sendin.
Benim duygularımı bu denli körükleyen senin sevgindi.
Ates gibi yakıcı kordu.
Bir kıvılcımı dünyala degerdi.

Ama sen anlayamadın ne sevgimi, ne de yüregimi
Sen sadece yoketmeyi,aglatmayı,düşündürmeyi,hüzünlendirmeyi sectin,
Bense her defasında yenik,her defasında yalnız kalmayı sectim.
Bilki ben bunları hic ama hic hakketmedim...

Sevdim sadece sevdim,
Her defasında bir yenisi ekledim,
Her defasında basım yerde ve BEN acılar cektim.
Yenildim...

Ama hic yılmadım.
Savastım,savasmaya galip gelmeye kararlıydı bu yürek.

Belki sen değildin Beni seven,
Belki sen değildin elimi tutan,
Belki sen değildin gözlerime icli icli bakan,
Bunu öğrendim bunu hissettim o sen değildin...

Seviyordum hayatı
Seviyordum cünkü Ben sevgi doluydum,
Yüregim koskocam bir dünyaydı.
Bu dünyayı Kimse yıkamazdı.
Cünkü siirlerim dünyami ayakta tutan tek hatıraydi.

Ve ben yazdıkca;
Dünyama yeni bir imparatorluk daha kurulacakti,
Bagımsızlık, özgürlük,hepsi dünyamın icindeydi.

Ve ben yazdıkca;
Dünyayı sevgi dolu bir zamana sürükleyecegim,
Ve yolun basındaYım,
Ve yazıyorum,
Ve Ben burdayım..
Yüregim taaa surda...

Anlatılamaz,anlatamıyorum...
Hissedilir sadece hissetmek...
Hissedilmeye baslandı sanki...
O halde sizde Benim düymadasınız...
Hosgeldiniz...
(08/06/2004)