Benim Doğduğum Topraklara Benziyorsun

benim doğduğum topraklara benziyorsun
yüreğinin avlusunda çocuk adımlarım
hercailer çiçeğe durmuş dağlarının eteklerinde
memleket kokuyor endamın
şakağında masumiyet caddeleri
bir yanın gök
bir yanın deli dalgalar
-hüzün adlı bir nehir akıp gidiyor gözlerinden

minarelerinden yükselen hep aynı suzinak sesin
mihrabına çevrili alnım, sanki arş-u alayı kucaklayan derviş
içimizde birikmiş dev nal sesleri / sanki aynı kısrağın gözlerinde
aynı kaderi koşuyoruz
yol uzadıkça anlıyoruz
mevkilerin en büyüğü kalbimizde; hiçlik makamı
birimiz hep uzak
birimiz hep yakın
varmak ise hep aynı mesafe
kavuşmak ise tam bir delilik alameti…