Benim Diyemedim! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Yıllar boyu susmuştum dilim kilitlenmişti,
Çekiştirip durdular, can benim diyemedim.
Olan tüm haksızlığa, sabrım boyun eğmişti,
Sustum konuşamadım, dil benim diyemedim…

Hayalim engelini tırnaklarımla kazdım,
Yorulmuş düşlerimi çoktan geçmişe yazdım
Bazen sabır eyledim, bazı zaman çok kızdım,
Karşı koymayı bilip, ten benim diyemedim…

Konuşmak istesem de, susturanlarım çoktu,
Zaten dinleseler de, sözümün hükmü yoktu
Bazen dostun sözleri sineme giren oktu,
Dertlerim dillendiren, tel benim diyemedim.

Sonunda büyümüştük belki biri fark eder,
İçimden hiç gitmedi, çektiğim acı keder!
Gülümü koparmayın, sizin olsun bahçeler,
Talan edip gittiler, gül benim, diyemedim!

BOZÇALI ümit veren, riyakâra kanmayın,
Onları dost sanarak, ateşine yanmayın.
Hakikati savunun, şeytanlara kanmayın
Hak yolunda yürüdüm, yol benim diyemedim!