Benim Diyebileceğim Bir Ben Yok

Ben bile bana ait değilim
canım Allah'a emanet
Bana bile benim diyemezken
Sana nasıl 'benim' diyebilirim ki?
Ne haddime
bana düşmez bile
Oysa neler düşlemiştim senli
seninle yapılacak o kadar şey vardı ki...
gezilecek onca yer...
yaşanacak düşler...
sonunda elde kalan
bir kırık kalp sadece
ıslak bir köpek yavrusu
kalbin fırtınalarında
saçak altına sığınan
titreyen...
üşüyen...
hayatım bekleme odasında geçiyor
söylüyorum
bekliyorum
ve bekliyorum...
gelen yok-gidenim olsun
ben,kendim
ve umutsuz hayallerim
bir arada yuvarlanıp gidiyoruz sadece
bitmez denen şu hayatta
ömür akıp gidiyor,
yaşlanıyorum
umudum tükeniyor...
yalnız kalmaya alıştım ama
yalnız ölmeye korkuyorum...
ben bile bende değilim çoğu zaman
ya işte
ya aşkta
ama bende değil
birgün ayrılıp gidecek 'ben'im
geriye çürümüş bedenim kalacak
işlenmiş günahlardan kalan...
yaşanmamış düşler
toprağın altında kalacak
kapıda sadece şu yazacak
'her canlı ölümü tadacaktır'
şu an gençliğimin
ve umutlarımın tattığı gibi
her gün daha da ölüyorum
hepimiz gibi, herkes gibi...
siz şu an bir yerlerde
belki sevgilinizle
belki seveninizlesiniz
ama benim hiçbir şeyim yok...
geride sadece yazdıklarım kalacak
o da sadece anlamsız işaretler bütünü
köre güneşin renklerini anlatmak gibi
suya yazı yazmak gibi
anlatılamayan
ama yaşanan...
neyim var neyim yok bilmiyorum
ama benim diyebileceğim bir ben yok,
kalmadı artık, bitti
biliyorum...