Benim Dinim Şiiri - Caner Kara

Ne Firavun, ne Musa,
Ne piramit, ne asa,
Ne kilise, ne İsa,
Benim dinim güzellik.

Örtü, perde, taş değil,
Deve, koyun, kuş değil,
Bir örümcek hiç değil,
Benim dinim güzellik.

Bir çiçeğin goncası,
En zarif, en incesi,
Arının düşüncesi,
Benim dinim güzellik.

Bülbüllerin ötüşü,
Kelebeğin uçuşu,
Kardelenin açışı,
Benim dinim güzellik.

Mecnunların uslusu,
Keremlerin Aslı’sı,
Ferhat’ın çekiç sesi,
Benim dinim güzellik.

Temiz alın yazgısı,
Doğru ömür çizgisi,
Bastığı yer sevgisi,
Benim dinim güzellik.

Sütte beyaz kıl seçer,
Gönülden gönle uçar,
Ardınca çiçek açar,
Benim dinim güzellik.

Denizlere dalgayla,
Karalara doğayla,
Yazılmış bu boyayla,
Benim dinim güzellik.

Filiz verir fidanım,
Cennet olur her yanım,
Böyle artar imanım,
Benim dinim güzellik.

Çağladıkça dereler,
Abdest alır kara yer,
Şarkı söyler huriler,
Benim dinim güzellik.

Korku dağları tutar,
Karanlıklara iter,
İnsana sevgi yeter!
Benim dinim güzellik.

Yetimleri güldürür,
Düşenleri kaldırır,
Karanlığı öldürür,
Benim dinim güzellik.

Sanatıdır aynanın,
Direğidir dünyanın,
Silahıdır Leyla’nın,
Benim dinim güzellik.

Yol söyler uçan kuşa,
Can verir kara kışa,
Sızlatır iki kaşa,
Benim dinim güzellik.

Yankısı bu türkümün,
Çirkinlikten farkımın,
Öbür adı ırkımın,
Benim dinim güzellik.

15 Mayıs 2016