Benim De Bir Babam Vardı

Bir kadın ağlıyor vay nenni nenni
Bir kadın boğuluyor uyy nenni nenni
Bir kadın ölüyor
Sessiz çığlıklar arasında
Can belli belli…

Dökülüyor yaprakları
Dökülüyor saçları
Soluyor çiçekleri
Sönüyor göğsü
Adım adım
Gün be gün
Haykırıyor insanlığa…

Benim de bir babam vardı
Saçlarımı okşardı…

Direnebilse patlatacaktı dağları
Volkanlar gibi
Silkeleyecekti toprağı
Depremler gibi
Silkinip atacaktı molozu
Üstüne çöken
Nefesini kesen
Pis sarımsak kokulu…

Benim de bir babam vardı
Saçlarımı okşardı…

Kollarımı bağlayan
Bedenimi saran
Bin dört yüz yıldır
İliğimi sömüren
Eyy paslı zincir
Bırakın kollarımı…

Benim de bir babam vardı
Saçlarımı okşardı…

Anlatamaz derdini
Dili yok
Hali yok
Çökmüş başına
Kara bir tarantula
Ahh bir açabilse gözlerini
Bir açabilse
Haykıracak galaksilere…

Eyy evrenim
Benim de bir babam vardı
Saçlarımı okşardı…

Kurbanlık koyun değilim
Çözün bağlarımı
Yoksa
Kırmasını ben bilirim
Halkalarını
Boynumdaki zincirin…

Benim de bir babam vardı
Saçlarımı okşardı…

Ben bir kadınım
Doğurganım
Çoğaltanım
Ben anayım…

Benim de bir babam vardı
Saçlarımı okşardı…