Benim Çocuğum Şiiri - Şair Şahin Karaman

Benim çocuğum zeki hem de pek güzel derim.
Sonra onu herkesten daha da çok severim.
Bırakın dost, arkadaş ve yakın akrabayı,
Elimden gelse onu dünyalara överim.

Bir elinde oyuncak birinde şeker olsun.
Elden bana ne o hiç ağlamasın hep gülsün.
Ben bazen mevsimlere bile çok kızıyorum,
İstemem o terlesin ıslanıp da üşüsün.

Amcası bak çocuğum ne de güzel büyümüş.
Geçenlerde tek başına üç çocuğu dövmüş.
Dedem dalkıran gibi öfkesinden haykırıp,
Elinden kaçanlara basmış küfürü sövmüş.

Zaman geçtikçe dersin sanki o başka biri.
Söz dinlemez inattan katiyen dönmez geri.
O sevimli ve tatlı çocuk bir başka olmuş,
Sanki karşımda sarhoş tinerci bir serseri!

Oysa çok zaman kendimi ateşlere attım.
Zaman oldu döşeksiz soğuk yerlerde yattım.
Senden özür dilerim ey benim Ulu Tanrı’m(!)
Farkında olmadan ben bir canavar yarattım.

Duygusallığın sonu buymuş ben bilemedim.
“Ektiğini biçersin” dediler dinlemedim.
Şimdi sonum bu arsız canavardan olacak,
Kaç kez ölmek istedim bir türlü ölemedim.

05/ 06 / 1998