Benim Çizgim? Şiiri - Asya Yıldız

Özlemini çekmekten bıktım!
Tüm pencereleri kara perdelerle
Çepeçevre sarılmış ruhum
Bunaltıcı bir sıkıntı içerisinde.
Ve ben öylesine güçsüzüm ki
Kara perdelere el atıp açamıyorum.
Lanet olsun!
Işığımı göremiyorum!
Ben hiç bir şeyin böyle olmasını istemedim.

Neden çözmüyorsun şu bağları?
Özgürlüğümü istiyorum ben!
Sadece özgürlüğümü...
Istırabım dayanılmaz oldu.
Alıp başımı gitmek…
Gitmek uzaklara ansızın…
Habersiz,
Kimse bilmeden,
Farketmeden.
Sevdan sürgün bende.
Lakin nasıl yollardır onlar ki
Yol aldıkça artar.
Yürüdükçe,
Adımların yavaşlar,
Mesafe uzar.
Gözlerim göremez oldu artık
Yolun sonunu…
Başımı çeviriyorum bedenimden
Silip atamadığım telaşla sağıma;
Yaptığım tercihlerle geçmişim…
Gözlerimin önünde işte.
Sabırsızlığım kahrediyor beni,
Hele şu manzarayı görünce…
Sinsi bakışlar hissediyorum üzerimde.
Oysa göz kapaklarımı aralayıp
Bakmaya cesaretim yok.
Meğer ne hale gelmişim ben…
Kapatıldığım,
Zorba gardiyanların kapımı beklediği,
Adına dünya dedikleri
Hep geçmiş, hep anı dolu
Bu hücrede boğuluyorum.
Zorla nefes alıyorum.
Garip…
Zira nefes almak dahi istemiyorum.
Bu düşüncelerle buluşunca beyin hücrelerim,
Göz kırpıyor köşebaşındaki üzerine titrediğim,
Herşeyim inançlarım.
Aynaya bakıp tükürüyorum yüzüme
Tüm tiksinmişliğimle.
Güneşe küsgün hücremde mi kalacağım ebediyyen
Yalnızlığımın çaresizliğinde can çekişirken…
Bıktım özlem dizmeye sarı sayfalarda…
İnan bana…

Başımı öne eğdim,
Bu tablo yıktı beni.
Karşı koyamadığım bir dürtüyle
Sola döndü gözbebeklerim.
Beklentilerim konvoy olmuş, ne güzel!
Ve ne acı…
İnce bir çizgi ayırmış onları
Yaşamımın temeli geçmişimden.
Ben…
O çizginin üzerindeyim.
Herşeyimi bırakıp beklentilerime yönelemem.
Bu inkar olur, değil mi?
Ama ilerlemeliyim,
İlerlemek zorundayım.
Momarmış bacaklarıma bakıyorum,
Kıyamıyorum;
Nasırlaşmış ellerimle bir yumruk
Ve bir yumruk daha indiriyorum
Sır duvarlarıma.
Taş dediğin o duvarlar ne sırlarımı biliyor;
Ah bir bilsen.
Bir de beni dinleyebilsen…
Ağlamak istiyorum.
Hıçkıra hıçkıra,
Saatlerce,
Omuzlarında,
Kollarının sıcaklığında.
Nafile…
Yüreğim dolmuş,
Kaldıramaz olmuş;
Ama karşısında tüm silahlarını kuşanmış
Mantığım bent olmuş,
Tüm kararlılığıyla.
Sözümü dinlemez olmuş duygularım,
İsyanlarımla kardeş olmuş.
Silinir olmuşum tarihten,
Bir yandan kanımla adımı yazarken
Soluk yapraklarına silinmeksizin.

Kararsızlığımın koluna girmişim,
İlerliyorum yine çizgimde.
Bir rüzgar elbet eser bir gün
Bir yöne iter beni.
Bir gün eser...
Bir gün...
Eser...