Bir çiçek ki, pembesi var al’ı yok,
Meltemler esince yellere karşı!
Arılara vereceği balı yok,
Rengini kesince güllere karşı!
Bir çiçek ki, sitem eder naz eder,
Sahiller boyunca salınıp gider,
Yakamda kor olur içimde keder,
Koklayıp susunca dillere karşı!
Bir çiçek ki, esmer bakar alımı,
Tel tel düştü uzatınca elimi!
Bilemedim çöyürdük mü, çalı mı?
Baharı asınca çöllere karşı!
Bir çiçek ki zehri “şifa” dediler,
Can havliyle abandılar yediler!
Öksüz kaldı imbatlarla, vadiler,
Dalları basınca göllere karşı!
9.12.2006/yitikozan
Durmuş KayaKayıt Tarihi : 7.2.2009 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!