Benim Cennetim Şiiri - Barış Yeşiltaş

BENİM CENNETİM

Radyo da, en sevdiğim şarkı çalıyor,
Dışarıda, güneşli bir hava,
Annem sesleniyor bana,
En sevdiğim, yemekleri yapmış.

Masayı, bin bir çeşitle donatmış,
Afiyet olsun, şimdi bana,
Ellerine sağlık, hepsi birbirinden güzel olmuş,
Güneşin, kucağına atladım, birden bire,

Sahilde, koşarken buldum kendimi,
Sıcacık kumların üzerinde,
Mavi denizin ışıltısı,
Gözlerimi kamaştırıyor.

Yunus balıklarının sesleri,
Hoş bir, melodi gibi geliyor,
Arkamdan esen rüzgar,
Saçlarımı savuruyor,

Arkam, alabildiğine orman,
Yeşil ile mavinin buluştuğu yer,
Cıvıl cıvıl, ötüyor kuşlar,
Cennete mi düştüm yoksa ben ?

Ağaçtan ağaca, atlayan sincap,
Bir kuş gibi, uçmaya çalışıyor,
Yoksa, uçabileceğini mi zannediyor ?
Gerçekten, bir kuş gibi süzülüyor.

Burayı, ilk defa görüyorum,
Hiç, gelmemiştim buraya,
Gerçekten, öldüm mü yoksa ben ?
Burası, benim cennetim mi ?

Ama, ben daha çok küçüğüm,
Bana, ölüm yakışmaz ki,
Yaşlıya, çocuğa, bakmıyor Azrail demek ki,
Burası, benim cennetim.


YAZAR: BARIŞ YEŞİLTAŞ
TARİH: 07.06.2024
SAAT: 10:30