Benim Canım Ümraniye Şiiri - Osman İncel ...

Şefkat rüzgârları eser Anadolu Yakası’nda
Gelenlere kucak açar benim canım Ümraniye
Nice milletler geldi geçti şu rahmet deryasında
Gidenlere mendil sallar benim canım Ümraniye

Şanlı tarihin mabedinde, kalelerinde gizli
Aşkın gücü Turasan’ın sessiz çığlığında gizli
Çeşmesinden abıhayat akar sahibinde gizli
Adile Sultanındır yâr benim canım Ümraniye

İstanbul’un incisi, boğazın gizli hazinesi
Dağların çam kokusu, her tarafı cennet bahçesi
Erenler sofrasıdır çarşı, pazarı, her köşesi
Lütfun kapısını açar benim canım Ümraniye

Bir yanın Dudullu, âşıklarındır deli divane
Bir yanda Aziz Mahmud Hüdai, olmuşuz pervane
Dost meclisinde divan duralım kahveler bahane
Muhabbeti sende buldum benim canım Ümraniye

Nur dökülür çeşmelerinden aydınlatır âlemi
Cevher Ağa çıkagelir bitirir hüznü elemi
Yanık yüreklere merhemdir hatırlatır Kerem’i
Aslı olan seni bulur, benim canım Ümraniye

Sarmış seni tepelerin mahşerin dört atlısıyla
İstanbul bir başka güzel Kanlıca’dan bakışıyla
Dudullu seni bekler sakilerin aşk şarabıyla
Çamlıca sana seslenir benim canım Ümraniye

Şile yolundan yârim gelir şemsiyesi elinde
Ihlamurkuyu bir ah çeker sevdaları dilinde
Kardeşlik türküsü çalınır gönüllerin telinde
Aynı iklimde yaşarız benim canım Ümraniye

Birkaç fidan, bir iki mezarla başladı hikâyen
Sen huzurlu şehirsin asr-ı saadetti sermayen
Muhacirköy denilince ortaya çıktı tek payen
Yalnız Selviydi ilk adın benim canım Ümraniye

Atatürk, Kazım Karabekir yan yana, aynı safta
Kendini yeniler İnkilap, Çakmak her an, her hafta
Mutluluk rüzgârları esiyor semt semt, pafta pafta
Batmayan güneşimsin sen benim canım Ümraniye

Yedileri buldun azimle hoş geldin arenaya
Sekiz eder mi bilmem çıkıp göreceğiz sahaya
Dokuz doğurduk beyler boşuna gelmedik buraya
On numara başkanın var benim canım Ümraniye

Ne yazsam ne söylesem seni göklere sığdıramam
Yolumuz ilim irfandır tek başıma kaldıramam
Bu kutlu şehrin parçasısın çok rahat uyuyamam
Fatih’in torunusun sen benim canım Ümraniye