Benim canım Efendim Şiiri - Selva Durmaz ...

Küçücük bir çocukken anneye hasret kaldın
Ebva'da boyun büküp gözyaşlarını sildin
Hüzün seylaplarına ilk kez o zaman daldın
Kurban olurum sana benim canım Efendim

Bir gül goncası iken Rabbin himayesinde
Ebedlere uzanan ömür sermayesinde
Büyüdün elçi oldun rahmetin gölgesinde
Kurban olurum sana benim canım Efendim

Türlü türlü çileye cefaya göğüs gerdin
Yaradanın uğrunda canını öne serdin
Neyin var neyin yoksa Hakkın yolunda verdin
Kurban olurum sana benim canım Efendim

Topukların şişerdi kullukta en öndeydin
Sabırda metanette şükürde en zirveydin
İnananlar içinde her zaman en gözdeydin
Kurban olurum sana benim canım Efendim

Ümmetin hayrı için sıkıntılar yaşadın
Kundakta bir bebekken ümmetini diledin
Miraca çıktığında ümmetini istedin
Kurban olurum sana benim canım Efendim