Benim canım Babamın Şiiri - Eymen Özgüven

Kar tanesi gibi,bembeyazdı saçları
Ege zeytini gibi,simsiyahtı gözleri
Bir pandanınkinden halliceydi göbeği
Benim canım babamın.

yarım yüzyıl kadar yaşadı bu hayatı
Müzikti tek aşkı,annemide unutmamalı
Annem adeta bir kurtarıcı limanıydı
Benim canım babamın.

Sabah beş akşam beş çalışırdı
Eve geldiğinde hep duşunu alırdı.
Annem ne yemek yapsa favorisiydi
Benim canım babamın.

Her gece otururdu balkona,yakardı
ince tütün sigarasını
Karşısına bizi alır,yaptıklarını anlatırdı.
Annem hangi diziyi açsa,o gün maçı vardı
Benim canım babamın.

Her kuralını aksatsada
Hiç aksatmazdı bir kuralını
Saat on iki demeye kalmadan yatardı
Uykusunda horlamaktan,ara ara uyanırdı
Sonradan öğrendim ben,genzinde et vardı
Benim canım babamın.

Bir perşembe günü çıktı dışarı,aldı havasını
Geri dönerken eve,merdivenlerde kaldı
Bir kelebek misali,kozasında uykuya daldı
Kendisini değilde,bize mezarını koklattı.