Benim Canım Babam Şiiri - Melek Tiryaki

aglayabiliyorum
artık, babam
yaşantımda, büyük şeyler
var olmadığından, degil
aglamalarım
birinin ölürse, babası
yetim kalmışsa, yavrusu
içime kor, düşer
sen gelirsin, aklıma
babasızlıga, aglarım
canım, babam

sen, gelirsin
aklıma
özlem, duyar
ağlarım, şimdi
kimse anlamaz, ki
bilemezler, ki
duymazlar, ki
görmezler, ki
ben içime, aglarım
saklarım, gözyaşlarımı
her zaman oldugu, gibi
bir şey yok der, geçerim

özlerim
çocukluğumu
o durgun, saflığımı
o duru, masumluğumu
büyümek güzel bir şey
degilmiş, derim
büyüdükçe, insan
daha, çok kırılıyor
anne ve babanın
azarlamasına
benzemiyor
azarlanışlar

imdadıma, yetişir
hemen, devrededir
çocuklugumdan
miras, kalan
masum, gözyaşlarım!
tek onlar kaldı, bende temelli
tek onlar kaldı, tertemiz
ve hala, çok şükür bendeler
beni bırakıp, bir yere gitmediler

yaşamış, olduğum
onca aldanışa, rağmen
dünyanın cok kirlenmesine, rağmen
kirlenmedi, masum çocuksu gözyaşlarım
hala ak, hala duru, hala berrak!
ben özledim diyorum, çocukluğumu
ağladığımda, baba diyerek agladıgımı
şimdi, kime ağlayayım?
sen yoksun ki, canım babam

çocukken, yoktu
belki, hiç birşeyim
ama, kocaman bir sevgi
dünyasındaymışım
şimdi büyüdüm, evet ama
sen yoksun, ya
anlamsız, artık herşey
çocukluğumdaki
senli mutlulugum, eksik!

büyüdükçe
herşey bırakıp, gidiyor
sen de gittin işte, biraktın beni
kimim var, beni anlayan
kime sarılıp, ağlıyayım
şimdi, sadece gözyaşlarıma
sarılabiliyorum
bir tek onlar anlıyor, hicranımı
bir tek onlar biliyor, sırlarımı

gözlerim ve ben..
biz hep, ağlıyoruz..
yüreğim
hep çocuk kalsa, ne olur
kimse bilmiyor, ki bunu
yine ağlıyorum işte!
iki gözüm iki çeşme!
sen, unutulmuyorsun ki
benim, çocukluğum gibi

bir, seni
birde, çocuklugumu
unutamıyorum
aklıma geldikçe, hep ağlıyorum
tek çocukluğumu, özlüyorum
çünkü, orda sen varsın
hep, yanımızdasın
babam, cok erkendi gidişin
bizi terk, edişin
tam, oniki sene oldu
mekanın cennet olsun
benim canım, canım babam!