Ay Saklanırdı Geceye Şiiri - Saffet Çakır

Benim bir sen'im vardı
adını ansam sümbül kokardı
ay saklanırdı geceye
avuçlarıma düşerdi yıldızlar
bir gül yüreğinden kanardı
Benim bir Sen'im vardı
turnaların ötüşün de o mana
dudağında bir yağmur duası
güneş, hava, su, toprak misali
pencereme güvercinler konardı
olmazsa olmazım, sevda nazım
neylersin dağların ardı kardı
yokluğunun ritminde var olmaya çalıştığım
uzaklardan acısına alıştığım
tutuşurdu efkarlı yıldızlar akşamdan
hasretin prangaları eskidi de hasret eskimedi
ve benim yüreğimde kanatlanır turnalar
senin gözlerinde hangi kuşlar uçardı?
sevda bir kılıç gibi baş ucumda asılı
vuslata çıkan yollarım dardı
umutlarım taze başak kadardı...

Benim bir sen'im vardı
alazlı gecelerde yangınlarıma düşen
ibadet'im de dualarıma üşüşen
ağlamaklı bulutların sakladığı yağmurum
gülüşlerin Medine kokardı
bakışlarında zemzem akardı.
...portakal çiçeği kokulum!
seher vakti güneş bize göz kırpardı
çöllerde susuzluğum
Bozkırda ıssızlığım
koparmadığım sevdâ çiçeğimsin
umutlarımda alevlenen...

Benim bir sen'im vardı
tebessümünde yıkandığım
her dem dualarımda andığım
beş taşlı bir yüzüğe dokunurken ellerim
kara sevdasına yandığım.
sesinin aydınlığında bir ışık vardı.
Dualarımın ısıttığı yollardayım
zamanın sadr'ına attığım düğüm
susmaktı ölüm sessizliğinde asalet
direndiğim yıllardan ömrüme payem
kara sevdan kaldı tek sermayem.
En çıkmaz sokaklarda boran karda
adını ansam kekik kokardı
gülüşünde Şirin'in mührü vardı
ben, bir tek seni sevdim
hiç bir şeyim olmasa,
ne çıkardı.!..