Benim ben Şiiri - Tanju Çubukçu

benim ben, bir kaldır kafanı,
önce kendine sonra gözlerime bak.
farkında mısın, sen beni değil,
baştan ayağa kendini unutmuşsun...

bak nasıl da geçiyor zaman,
sanıyor musun ki bu günahlar
bir bana yazılıyor,
bu azabı bir benim avuçlarım mı taşıyor?
sanki memnunsun hayatından...

yaralı kalp kırılgandır elbet,
ama kıran da ben değildim ki...
izin de vermedin,
belki yaranı saracaktım...

belki acemiydik haklısın,
üstelik sevgili de değildik,
biz seninle hiçbir şeydik...
kırmadık dökmedik birbirimizi,
yüzümüze gözümüze bulaşan,
bir aşk da yoktu ortada...

ben, sende iki kareden ibarettim.
iki küçük an, iki gülüş, iki sohbet...
eğer giderken, o küçük şeyleri aldın,
alt üst ettin beni diyorsan,
evet suçluyum o zaman...
ama ben kötü bir adam da değilim ki,
kendime ettiklerimi saymazsan...
karınca bile razıyken,
sen nasıl bir öfke büyüttün içinde...
ben olmasam da hiç sende,
sen hep kalacaksın benim içimde...

biliyorsun, her şey söylenmiyor burada.
daha yazmadıklarım da var.
saklayıp, sana anlatacaklarım...