Benim Bayramlarım Şiiri - Akif Uğur

Bayramlar hüzün verir bana hep
Oldum olası
Aslında Anadolu’dur özlenen
Oysa İstanbul burası
Her bayram gelişinde
Bir su damlası gibi
Titrer durur yüreğim
Bitkinleşir vücudum
Tutmaz olur ellerim
Kirpiklerime yaşlar dolar
Buğulanır gözlerim
İnanın bütün bayramlarda
İşte ben hep böyleyim
Gönül can dost ister kuşkusuz
Sokak dostluğunu neyleyim
Dedim ya
Bayramlar hüzün verir bana hep
Oldum olası
Aslında Anadolu’dur özlenen
Oysa İstanbul burası
İster istemez
Eski bayramlar düşer aklıma
Baba ocağı
Ana kucağı
Unutmak olur mu hiç
Köy meydanındaki salıncağı
Hediyeler başucuma
Sıralanırdı tek tek
Gönlünü alırdım büyüklerin
Ellerini öperek
Kapı kapı dolaşırdı bayramlaşmaya
Allı yeşilli güzel kızlar
Kucaklaşmayı önleyemezdi
Ne kış, ne bahar, ne de yazlar
Köy meydanında gençler
Bir kız bir erkek
Cıngırdığa binerdi
Bazıları platonik aşk yaşar
Bazıları ölesiye severdi
Sinilerde taşınırdı köy odasına
Onlarca yemek
Benim favorimdi annemin yaptığı
Altmış yufkadan baklava
Ve ıspanaklı börek
Yemekleri pişiren el
Tabaklardan bilinirdi
Kavga, kin, nefret son bulur
Yüreklerden silinirdi
Zengin fakir köy odasında
Yemekler yenilirdi.
Böyle kurallar yoktu eskiden
Ziyaretler için
Çat kapıydı dostluklar
Şimdi bu randevular niçin
Dedim ya
Bayramlar hüzün verir bana hep
Oldum olası
Aslında Anadolu’dur özlenen
Oysa İstanbul burası
Burada
Yalancı gülücükler atar
Dost bildiklerin
Hani kurunun yanında
Yaş da yanar ya
İşte o zaman
Üzülür sevdiklerin
Şu koskoca şehirde
Ne dost ne de bayramlar belli
Kırk dereden su getirip
Saz çalarlar kırk telli
Uzaklara dalarım
Uzaklara bakarım her bayram
İçim buruk, gözlerim nemli
Dedim ya
Bayramlar hüzün verir bana hep
Oldum olası
Aslında Anadolu’dur özlenen
Oysa İstanbul burası
Çocukluğumun bayramlarını
Gerçek dostlarımı
Verin bana tez
Bu duyguları
Yaşamayanlar hiç bilemez

İstanbul
12.2.2003