Benim Bayramım Şiiri - Adnan Yamaç

Canım yavrum
Benim… Annen…
Seninle yine konuşacağım bugün
“Resimle konuşulur mu” diyorlar
Niye konuşulmasın…
İşte karşımdasın…
Dün, rüyamda gördüm seni
Gül bahçesinden, koşarak geldin yanıma
“Annem ” dedin, Annem…
Seni ne kadar özlemişim.
Ben de seni çok özledim canım yavrum
Ben de seni…
Ha unutmadan, Mehmet iki yaşına girdi.
Resmini gösterdim. “Baban” dedim.
Bir görseydin resmini öpüşünü…
Delikanlı oldu artık, çakı gibi delikanlı
Biliyor musun? Aynı sana benziyor.
Kaşları, gözleri, burnu… tıpkı sen.
Hık demiş bunundan düşmüş
Eee… Ne de olsa babasının oğlu
Babanı ziyaret ettim geçen gün
Seni sordu… İyi maşallah dedim.
Onun da rahatı iyiymiş… Selamı var…
Ayrık otlarını temizledim toprağındaki
Meğer toprağı ne kadar susamış
Rahmet istiyormuş besbelli…
Senin gömleğini buldum geçen gün
Saklıyorum, büyüyünce Mehmet’ime giydireceğim onu…
Kim bilir, ne kadar da yakışır Mehmet’ime…
Giymeye kıyamadığın ayakkabılarını da…
Onları da saklıyorum.
Geçenlerde seni sordu Mehmet
Cennette yavrum dedim, cennette baban…
Sustu… Buruk buruk baktı yüzüme.
Ayşe de seni çok özlemiş, biliyor musun?
Mehmet ile konuşurlarken duydum.
Ağlamaktan, gözleri kan çanağı…
Vardım yanına, “Ne oldu kızım” dedim.
“Gözüme toz kaçtı anneciğim” dedi
Yalan söylemeyi bile beceremedi.
Yıl dediğin geçiyor işte…
Seni görmeyeli, iki yıl oldu neredeyse…
Mehmet’ im henüz bir aylıktı.
Şimdi ise, iki yaşında koca bir delikanlı.
Dün bayramdı.
Herkes güldü, eğlendi…
Ben ağladım, hem de çok ağladım.
Benim bayramım canım yavrum
Sana kavuştuğum gün olacak,
Sana kavuştuğum gün…