Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Güftesiyle, bestesiyle, yorumuyla gayet güzel bir eser.
Kendini ispat etmiş, kabul görmüş , sevilen, beğenilen ve yıllardır zevkle dinlenen bir eser.
Değerli güftecisi (şiirin altında Fatih Kısaparmak yazıyor) ve bestecisi Fatih Kısaparmak nezdinde bütün babaların babalar günü kutlu olsun...
Sevgi, saygı ve selamlarımla...
Anlamlı güne yakışır bir şiir severek okudum tebrikler
basit VE YALIN BİR ŞİİR OLMASINA RAĞMEN, BİR BABANIN yaşantısını çok kısa da olsa övgüsüyle anlamlı şiir.Toplum bireylerinin yaşantısından kesinti.Babaya sevgi, babaya saygı gerekli elbette.güne gelen şiirden kutlarım. selam size.
Bu şiir sayın Kısaparmağa ait değil arkadaşımın abisinin şiiridir. Sayın kısaparmak bestelemeiştir. Ben öyle biliyorum.
eminim pek çok kişi bu şiir benim babamı anlatıyor diye düşünmüştür..duygu,övünç,gurur yüklü bir şiir...yüreğinize gam uğramasın..
selâmün aleyküm fatih bey ben bir hayranınızım sizin o harika eserlerinizi internetten hep dinlerim,sizinle şiirlerimi paylaşmak istiyorum,şiirlerimi okursanız çok memnun kanal 7 de şebnem hanımın programını kaçırmıyorum şebnem hanımı çok seviyorum kendisine selâmlarımı gönderiyorum,bu güzel şiirinizden dolayı sizi yürekten kutluyorum,benim babam eseriniz süper ağzınıza sağlık ve yazan kaleminize sağlık tebrikler saygı ve selâmlar.
Değerli insan biz evimizde iki değerli sanatçıyı dinliyoruz. Birisi siz. İkinci ise Uğur Işılak kardeşimdir. İki sanatçımızda hayatlarını göz önünde yaşayıp reklam yapmadıkları için aile sanatçısı oldukları için dinliyoruz ve sizleri çok seviyoruz. Hep böyle kalın. Üretken ve örnek olarak Saygılar Gülay Oğuztürk
tepeden tirnaga anadoluyum!cok guzel ifade ediyor siirdeki babayi,yurt disinda yasayanlar bunun anlamini daha iyi bilir! n/ nefesoglu
Türkiye'de örnek alınabilecek ender sanatçılardan.
Fatih Kısaparmak.Şiiri zaten harika.
Büyük sanatçı, güzel insan, gümbür gümbür Türk avazı! Severek dinliyoruz. Keyif alıyoruz. Mutlu oluyoruz seninle...Özel hayatınlada fili modellerimiz densin .İyiki varsın...Kutluyorum...Selam saygı ve sevgiyle...
Ümran Tokmak
Bu şiir ile ilgili 37 tane yorum bulunmakta