Benim Babam, Senin Babanı Dövemezdi Belki,

Benim babam, senin babanı dövemezdi belki,
Ama,
Annemi arada bir döverdi...
Çünkü annem,
Benim annem,
Babamınsa eşiydi!
Çünkü annem,
Yuvasının dişi kuşuydu,
Kanatları tâ kökünden koparılan...

Benim annem,
Bir kez çıktıktan sonra,
Baba ocağının kapısı,
Sonsuza dek üzerine kapanan,
Bir daha da kolay açılamayan,
Kadınlardandı...

Belki de bu yüzdendir,
Kavga etmeyi bilmeyişim.
Ve yine bu yüzdendir,
On iki yaşımda,
Babam, bir soğuk mart gününde,
Annemin hıçkırıkları arasında,
Öldüğünde,
Sevinmekle ağlamak arasında kalıp,
Yine de ağlamayı seçişim...