Benim Babam Olmadı Hiç Şiiri - İbrahim Ateş

Benim babam olmadı hiç.
Evimizde yaşayan o adam bir yabancıydı sanki.
Yollarını gözlesemde gözyaşlarımı gizlediğim,
Beni hep cesur görsün istediğim o adam hep soğuktu.

Benim babam olmadı hiç.
Kendi çabalarım getirdi beni bugüne.
Abdest almayı bile büyüklerime bakarak öğrendim.
Ve dahi beş vakit namaz kılmayı.
Cumaya tek gittim hep.
Ve şimdi hala yalnızım.

Benim babam olmadı hiç.
İsmimin karıştığı her kavgada suçlu bendim.
Bendim suçlu şehir eşkiyalarının olduğu sokaktan geçtim diye.
Gençtim sonuçta kanım kaynıyor.
Aşk denen ilet ömrüme tehdit savuruyor.
Suçluydum ben masumca sevdim diye o kızı.

Benim babam olmadı hiç.
Şimdi yalnızım o hala doğduğum evde.
Ve hala yabancı kendine bile.
Benim babam olmadı hiç...