Derdimi anlatamazken kimselere
Dayanamaz ağlardı kimse görmesin diye
Gözünü sığara dumanına sarardı
Omzuna alıp gezdirirken ara sıra susardı
Gizlerdi hep çektiklerini yüzünden
Gülümsemeyi atmazdı
Aslanım derken yüreğim ısınırdı
Boynuna sarılıp kokusunu içime çekerdim
Benim babam yüreği derya gibi geniş ve sonsuz
Uzun ve çatıktır kaşı sert durur
Ama yumuşak bir eli ve yüreği vardır
Çocukluğum aklıma gelince
Ve
Babamın yüzüne baktıkça
Tutamıyorum gözyaşımı aklıma
Gelir çektirdiklerim ve ok gibi yüreğime
Saplanır
Benim babam pamuk gibi yumuşak
Gök gibi bakmaya doyulmaz
Benim babam benim kahramanım
Kayıt Tarihi : 13.6.2017 11:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!