Benim Babam Böyleydi Şiiri - Zeki Günay

Deli doluydu kimseye eyvallah etmezdi,
Herkese koşar, dost, düşman kuyuya itmezdi.
İster feriştahın oğlu olsun dinlemezdi,
Benim babam böyleydi, namertleri sevmezdi.

Açık konuşur, lafını kimseden çekmezdi,
Yetim, öksüz, garibanı hayatta ezmezdi.
Dağlarda tek yürüsede beli boş gezmezdi,
Benim babam böyleydi, namertleri sevmezdi.

Asım Günay'ı sor dost düşmanda tanır onu,
Her zaman derdi, dünyanında gelecek sonu.
Başta kasketli sapka, helal kazanç tek yolu,
Benim babam böyleydi, namertleri sevmezdi.

Hayvanı insanı tabiatı hep severdi,
Adam olan adamı her mekanda överdi.
Bazen düşmanı dinlemez, uluorta döverdi,
Benim babam böyleydi, namertleri sevmezdi.

Oğlum Zeki hayatta kimseye boyun bükme,
Hayvanın arnından öp namert olanın öpme.
Vakitsiz öten horozun, kümesine gitme,
Benim babam böyleydi, namertleri sevmezdi.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY