Benim babam Şiiri - İbrahim Torun

Benim babam "adam gibi adamdı"

Uzun boyluydu
Kilolu deyildi

Her sabah bıyıklarını makasıyla düzler
Sinek kaydı tıraşını unutmazdı,
Pis sakallı pek gezmezdi benim babam.
Hele o öpülesi saçlarını taraması varya...
Parfüm nedir bilmezdi
Ya kolonya sürerdi ya esans,
Ama ne sürerse sürsün, hep babam kokardı.

Babam kendine bakardı.
Her sabah temiz gömleğini giyer
Ceketini çeker,
Hele o pantolonu ütüsüz görmedim hiç.
Ayakkabısına diyecek yoktu, imrenerek bakardık belkide
Pis halini görsek ya dışarsa yağmur yağıyordur o an,
Yada toprakla uğraşmıştır canım babam...

Sabah erkenden işe giderdi.
Bir gün neden erken gittiğini söyledi bana
Rızgını toplamak içinmiş meğersem.
İşine dört elle sarılırdı canım babam.

İnsanları çok severdi, belkide sevildiği içindir
Onlarla konuşmayı, bi bardak çay içmeyi
Hele konuşma arasında latife yapmayı pek severdi benim babam,
Ama ne hikmetse herkesde latifesinden pek hoşnut olur
Dikkatle dinlerdi, gülümseyen yüzlerle...

Benim babam babaların babasıydı
Bana göre tabi,
Onunla vakit geçirmeyi hem sever,
Hemde süprizlerini dört gözle beklerdim.
Süpriz dedim hediye deyil ha
Onun bi gülüşü bana dünyalara bedeldi belkide,

Gülmek insana neden süpriz gelirki
İçinde dertleriyle belkide söyleyemedikleriyle üzülürdü benim babam.
Pek dışa vurmazdı,
Belkide vurmak istemezdi kim bilir
İnsanları üzmek istemediğinden olsa gerek.

Eve dönüşünü beklerdim her zaman,
Geldiğinde kapıyı hızlıca koşar açardım
Haa benim babam pek eli boş gelmezdi,
Ne lazımsa alırdı sanki kuşlar haber veriyordu sanırdım
Oysa kendi evdeki eksiğe bakmadan çıkmazmış her sabah.

Benim babam babaların babasıydı
Baba gibi kokan
Baba gibi kucaklayan
Baba gibi sarılandı,
Belki pek dertleşemedik onunla
O kocamandı ben küçük ben öyle görürdüm...

Babam beni hiç yanlız bırakmadı
Kendi yoksa gölgesi vardı,
Görmesemde, hissederdim,
Çünkü benim canım babam vardı.

Birgün gitti,
Keşke gitmeseydi,
Bilemezdim neden bana son kez iki defa baktığını
Hemde buğulu gözleriyle,
Belkide ağlamak istedi
Canım babam yine içine attı.

Haberi geldi,
Sonra kendi,
Canım babam kokuyordu,
Onu öptüm,
Kokladım,
Sarılmak istedim,
Belkide onu ne kadar sevdiğimi haykıracaktım o an.....

Mekanın Cennet Olsun
Canım Babam