Benim Babam Şiiri - Necdet Uçan

“benim babam” derdin
kucaklayamazdım
“ne kadar büyüksün” derdim
sevgili babam
sensiz üç uzun yıl geçti
üzerimden silindir geçercesine
yüzyıla bedel
ne yaman duyguymuş
anlatılmakla anlaşılamayacak
görememek
el sürememek
babaaaam diyememek
doyasıya öpememek
tavlada yenememek
okeyde eşleşememek
ülke meselelerini dertleşememek
acıyı bölüşememek
kaygıları üleşememek
babam diye övünememek
bayramlarda hakemliğine itiraz edememek
sensizliği kabullenememek
yaşadıkça ağırlaşan
ne kadar sıkıntılı
ne kadar güç
ne kadar zor
ne yaman duyguymuş babam
kollarım göğsümde kenetlenir
yüreğim yüreğine kilitlenir
sevgili babam
yalnız bedensel olarak yoksun aramızda
dünya görüşün
sevgiyle bakışın
bizleri sakınışın
engin hoş görün
aydınlık yüzün
ileri görüşün
yüzündeki gülüşün
ülkenin haline üzülüşün
hümanizmin
dosdoğru yetiştirişin
bize kattıkların
yüreğimizden ve beynimizden hiç eksilmeyecek babam

18.07.2014