Benim Babam Şiiri - Atilla Adsay

Serhaddin mert yiğidi, benim babam.
Geceleri mekanı ıssız dağlardı,
Çakallara yem olmaktansa,
Kurtlarla cengaver ederdi,er meydanında.

Karlı dağlarda bir bulut gibi dururdu,
Zalimlerin başına boran gibi çökerdi.
Lokmasını bölüşürdü fakir ve fukaraya.
Kancık pusuların hedefi oldu benim babam

Herifliğin hikayelerde kaldığı,
Sevdanın artık laflarda bittiği,
Dostunu arkadan vuranlardan değildi,
Benim babam ağalara beylere meydan okurdu,

Hak, hukuk, adalet, kervanında yolcuydu.
Yolu dost doğruydu eğilip bükülmezdi,
Hakkın yolunda halkın yanında idi
Kancık pusuların hedefi oldu benim babam

Rüzgarın oğlu kasırgaydı,
Ona toz koparan derlerdi.
Geçtiği yollarda fırtınalar eserdi
Denizlerde dalga idi,
Yakamoz gibi yüreği parlardı,

Gök yüzünde şahin gibi süzülürdü
Kartal yuvası kayalıklara konardı
Yaz aylarında mor dağlara renk katardı
Emeği alın teri bileği bükülmez, elleri nasırlıydı.
Kancık pusuların hedefi oldu benim babam