Benim Babam Şiiri - Süleyman Daşdağ

Benim bir babam vardı;
Harika bir insandı.
Boylu, poslu, yakışıklı
Yani, baba gibi babaydı.

Benim bir babam vardı;
Üzerime titrediğini bildiğim
Ama çocukken çekindiğim,

Benim bir babam vardı;
Öksüz,
Üç yaşında babasız,
Ana kucağında kimsesiz.

Benim bir babam vardı;
Ne onun beni,
Ne de benim onu anladığım.
Her şeyi bildiğini
Yıllar sonra öğrendiğim.

Benim bir babam vardı;
Yemeyip yediren, içmeyip içiren,
Bizden önce ölmek isteyen,
Duygusal,
Genç yılların yorduğu,
Yufka yüreği arızalanan,
Dermansız derde düşen.

Benim bir babam vardı;
Her hatırladığımda
Ağladığım.
Ruhuna her gün,
Üç İhlâs,
Bir Fatiha okuduğum.