Benim Babam Şiiri - Salih Kocabaş

Sabrederek yokluk deryasından çıkmışsın,
Heyecanla zenginliğe yelken açmışsın,
Giderayak gurbet meşalesi yakmışsın,
Küçüktüm kıymetini bilemedim babam.

Veda etmeden habersiz gurbete gittin,
Ani Gidişinle sanki bizi terk ettin,
Bir gün gelirsin diye yolunu gözlettin,
Son bakışınla aklımdasın canım babam.

Gelen gidenle teypten sesini dinlerdim,
Resmine bakarak gözyaşımı silerdim,
Bırakmaz bizi bir gün elbet döner derdim,
İşte döndün bizimlesin gurbetçi babam.

Mutlu gelecek için gençliğin kaybettin,
Saçını ekmek parası için ak ettin,
Çalıştın kazandığınla herkese yettin,
Hala bize çalışıyorsun aslan babam.

Ziyarete gelince nasihat edersin,
Kavga edip darılana gülüp geçersin,
Biz dağılmadık sizde birlik olun dersin,
Sarılınca derde devasın şifa babam.

Sen anlatırken atayı, dedeyi sevdim,
Tükenmez destekle derdi kederi yendim,
Başım dara düşünce hep yanına geldim,
Yaptıklarınla gururlandım yiğit babam.

Etrafa gülücük tohumu saçıyorsun,
Her zaman bütün renkleri kucaklıyorsun,
Yılmadım çocukları okuttum diyorsun,
Unutmadık yanındayız fedakâr babam.

Hiç şikâyet duymadım şakıyan dilinden,
Gülerken mis kokun saçılır bedeninden,
İlham alırım dertlere derman halinden,
Feleğin çarkından geçmişsin şirin babam.

Gönlüne ilmek ilmek sevgi dokumuşsun,
İhvanda kim iyi, kim kötü okumuşsun,
Salih olurken aradığını bulmuşsun,
Varda darda hep yanımdasın can babam.

Bilesin seni asla unutmayacağım,
Doğruluk, dürüstlükte sesin olacağım,
Saltanatınla gölgende yaşayacağım,
Yaşlandıkça nurlanıyorsun yaren babam.