Benim ''BABAM''... Şiiri - Ömer Tirendez

Babam evimizin direği, baştacı...
Hayatı sıkıntı, kederle geçen...
Bizleri iyi evlat, yetiştirmek için,
Canını koydu, benim babam...

Gecesini gündüzüne kattı,
Ekmeğimizi taşı sıkarak,
Kendini unutarak, herşeyi bizi düşünerek,
Alın teri ile kazan dı, benim babam...

Babasının, ona vermediklerini,
O bize vermek için çalıştı.
Yoktan var etmek, şüphesiz allaha mahsuz.
Yoktan var etmeye çalıştı, benim babam...

Sırf bizler, evlatları için...
Hayatında engelleri vardı...
Kimine takıldı, kimini geçti...
Faniydi biliyordu, benim babam...

Ama ne oldu, o insanlar,
O takıldığı engeller, işte o insanlardı.
Hemde kendine, yakın hissettiği insanlar
Yakın olması gerekirdi, onların benim babama...

Ben araba, yat, kat istemedim ki!
O, yapamadım diye üzüldü...
Askere gönderdin, iki evladını evlendirdin.
Birde hazır asker'in var, benim babam...

Neden üzülürsün, bir şey yapamadım diye,
Daha ne yapacaksın, babam...
Evlatların, dört tane evladın,
HAKKINI nasıl öderiz diye düşünüyor.
Sen bizim babamızsın, benim babam...

Hakkını helal et desem,
Helali hoş olsun dersin.
Bilirim, sen bizim için vardın,
Ama hakkını ödeyemeyiz ki babam, benim babam....