Saçlarına ak düşmüş,elleri nasır bağlamış babama
Benim Babam
Sen,hiçbirzaman sen olamadın baba,
Ne kadar zordu kendin olmak değilmi?
Kendin gibi davranmak, içinden geldiği gibi,
Ama olmadı olamazdı...
Çünkü, sen babaydın,öğreticiydin,ustaydın.
Yaklaşamadım sana, hep uzak durdum,
Derdimi anlatayım dediğimde,
Gözgöze gelince kaçıverdim.
Anlatamadım baba,ağlayamadım sana,
Sevgini hep gizli tuttun bana.
Acaba bir gece gelip başımı okşayıp
Yanağıma küçük,içten bir buse kondurmuşmuydun?
Her uyandığımda bunu düşünmüştüm,
Babam beni bu gece öptümü?
Aslanım,yiğidim,ciğerparem,dedimi?
Olmadı baba,hiç söylememiştin bana
Bende alışmıştım sana
Soğuktun duvarlar kadar hayata
Gömmüştün sevgini adeta toprağa
Göremeyecektin sende, onu asla...
Kayıt Tarihi : 6.7.2006 21:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!